Jak zmniejszyć ryzyko urazu górnych zębów siecznych („jedynek”) u dzieci?

Urazy dotyczące górnych zębów siecznych przyśrodkowych, tzw jedynek, bardzo często dotyczą dzieci w wieku szkolnym, które uprawiają sport. Zwykle urazy te dotyczą dzieci w przedziale wiekowym 9-15 lat.
Dzieje się tak, ponieważ większość naszego społeczeństwa reprezentuje wady klasy II – cofniętą, małą żuchwę i wysuniętą szczękę. U części z tych pacjentów górne jedynki są bardzo wychylone i istnieje duża szpara między górnymi i dolnymi zębami. Dodatkowe niskie napięcie mięśniowe warg powoduje stałe odsłonięcie przednich górnych zębów.
Kiedy zęby sieczne górne są bardzo wychylone i nie są podparte dolnymi zębami – istnieje bardzo duże ryzyko, że w przypadku urazu – najczęściej upadku czy uderzenia piłką może dojść do złamania, rozchwiania czy nawet wybicia zęba.

Dlatego tak ważne jest, by dzieci uprawiające sport, zwłaszcza kontaktowy, zostały skonsultowane przez ortodontę pod kątem ewentualnego zwiększonego ryzyka urazu, najlepiej przed 11 rokiem życia, czyli w okresie wymiany uzębienia z mlecznego na stałe. Wady tego typu, w zależności od nasilenia, można leczyć u dzieci aparatami ruchomy mi, które wysuwają żuchwę do przodu– aparatem blokowym lub aparatem twin – block.

Dzięki wysunięciu żuchwy do przodu, zmniejsza się szpara między górnymi i dolnymi siekaczami, górne jedynki zyskują podparcie dolnych jedynek i dzięki temu w przypadku urazu ryzyko uszkodzenia przednich zębów znacząco spada.

APARAT BLOKOWY jest wykonany z akrylu, posiada wbudowaną śrubę i klamry na zęby. Aby efektywnie wysuwał żuchwę do przodu, pacjent powinien nosić go około 14 godzin na dobę. Czasami w aparacie tego typu montuje się specjalne rurki do przymocowania wzmacniającego efekty leczenia aparatu zewnątrzustnego – headgear’a.

APARAT TWIN-BLOCK składa się z dwóch akrylowych płytek z odpowiednio uformowanymi schodkami, które uniemożliwiają pacjentowi cofnięcie żuchwy do tyłu.
Efekty leczenia tego aparatu są widoczne bardzo szybko, ale wymaga on noszenia przez 24 godziny na dobę. Dzieci bardzo szybko się do niego przyzwyczajają i nie mają problemów z funkcjonowaniem z aparatem w szkole czy na zajęciach dodatkowych.

Oprócz korzyści wynikających ze zmniejszenia ryzyka urazowego uszkodzenia zębów, istnieją jeszcze korzyści psychospołeczne. Dzieci z wystającymi zębami są częściej ofiarami negatywnego traktowania przez rówieśników. Leczenie aparatami znacząco poprawia wygląd twarzy pacjenta, którego bródka wysuwa się do przodu, a zęby zasłania warga. Takie dzieci zyskują dużo pewności siebie i lepiej funkcjonują w szkolnym środowisku.

wróć